مدت زمانی است که درهای و هوی و هیاهوی تحریم و هراس آفرینی ترامپ و یاران عبربی- عربیاش از یک سو، تکاپو و همراهی شرمگینانه برخی از ایرانیان (چه در بیرون و یا داخل کشور) و ناکارآمدی کار به دستان این سرزمین بلاکشیده از دیگر سو، بلبشویی در فضای اقتصاد ایران زمین ایجاد کرده که نفس کسب و کارها به شماره افتاده و در پی آن تعدادی نیز از پای افتادهاند. در چنین شرایطی که خردورزان و کارآفرینان این دیار و مردمان نازنین اش سر در گریبان و نگرانند، سلاطین و سلطانک های متکثر شده در جامعه به منظور سیراب کردن عطش منفعت طلبی لجام گسیخته خویش فقط برای حفظ و افزایش ثروت و قدرتشان به هر قیمتی میکوشند و حاضرند عظمت ملتی و شرافت آنان را بکشند. در این میان آن چه از سفره جسم و جان این مردمان به یغما میرود «نان» و «فرهنگ» است. فرهنگ و یکی از اجزای آن «کتاب» که همواره در آخر صف کسب و کارها قرار داشت، حالشان نزارتر از بقیه است.
افزون بر «غم نان» مردمان، اما برای قصه پر غصه «کتاب» در این مُلک تا زمانی که تناسبی ناموزون میان ناشران و کتابفروشان (به روایتی ۱۲ به ۲ هزار) برقرار باشد و رفتار نابخردانه رسمیت نیافتن حقوق معنوی و مادی اثر (کپی رایت) که به شکل گیری رفتار غیراخلاقی و نشر غیر رسمی با چاپ زیرزمینی کتاب و یا کپی دیجیتال آنها (سرقت پیدا و نهان) و کتاب سازی مدرن منجر شده است، در کنار دیگر قوانین دست و پاگیر در حوزه نشر به ویژه قانون سخت گیرانه و گاه افراطی و سلیقهای ممیزی کتاب و قانون ریاکارانه معافیت از مالیات ناشران که بیشتر سلب کننده آرامش آنان است، یا رویه و رفتار توزیع کنندگان کتاب که اصول مسلم تجارت را به سخره میگیرند، همراه با رواج رفتار عجیب مبادله کتاب بین ناشرانِ کتابفروش (بازگشت به رویه ایی در تجارت روزگاران قدیم در این زمانه نو به نو!) که موجب حذف تعدادی از ناشران دیگر میشود، ناگزیر «کتاب» و «نشر» آن در این سرزمین به اغما خواهد رفت.
اگر ما در نشر رسانش نوین تاکنون سرپا ماندهایم، بی یاری دوستان و یاوران نشر میسر نمیشد که سپاسدار همه آن عزیزان و یاوران فرهنگ و کتاب هستیم. گرچه چند صباحی است که قلب نشر ما نیز منظم نمیتپد و به قدر نفس گرفتنی سر از آب بر میآوریم و در این روزگار سرشار از ناامیدی با شکیبایی و امیدواری میکوشیم از این امواج سهمگین ناملایمات عبور نماییم. بلکه بتوانیم همچنان به اندازه توانمان در هزارتوی تاریخ و فرهنگ این دیار نقشی برجای بگذاریم ... تا ناگزیر نشویم به تعبیر آن شاعر بلندآوازه معاصر این بار «فرهنگ» را به مانند «عشق» در پستوی خانه نهان کنیم!
شماره 72 دوهفته نامه آیت ماندگار