وقتی تئاتر به سخره گرفته می‌شود

شرایطی که امروز در حوزه فرهنگ و هنر ما حکم فرماست کار را برای هنرمندان سخت کرده است. خصوصاً در حوزه تئاتر که اوضاع اقتصادی نیز همواره نابسامان بوده، چه با حمایت دولت و به چه بدون حمایت دولت، تئاتر اوضاع نگون‌بختی را تجربه می‌کند، اوضاعی که همه یکدیگر را متهم می‌کنند درحالی‌که نمی‌توانیم بگوییم این اوضاع را سالن دار، هنرمند، دولت، سیاستگذار و... به‌تنهایی به وجود آورده‌اند.
باید یادمان باشد که درمان اقتصاد بیمار به‌مراتب راحت‌تر و آسان‌تر از درمان یک فرهنگ بیمار است، شما می‌توانید در صورت مواجه‌شدن با مشکلات مالی از یکی از نزدیکانتان پول قرض بگیرید و مشکل را حل کنید اما مشکلات فرهنگی را نمی‌توانیم به این راحتی تمیز کنیم، نمی‌توانیم تصمیمات نادرست و آسیب‌هایی که در مدت هشت سال به دلیل سوء مدیریت به بدنه فرهنگ و هنر این مملکت واردشده را به این زودی و به این سادگی حل کنیم، در خوش‌بینانه‌ترین حالت با کمک نیروهای زمینی حداقل بیست تا سی سال زمان می‌برد، نمی‌شود مجموعه‌ای را که دچار بی‌فرهنگی شده را یک‌شبه درست کرد، نباید فکر کنیم حال که در مذاکرات به توافق رسیده‌ایم اوضاع فرهنگی مملکت قرار است عالی شود، درمان این بیماری‌ها در حوزه اقتصاد زمان می‌برد اما در حوزه فرهنگ وضعیت غم‌انگیزتر از این حرف‌هاست. شما چگونه قرار است این حجم از بی‌ادبی، عصیان و پرخاشگری را که این روزها به اوج خود رسیده در جامعه‌ای که بی‌اعتماد شده و مملو از معضلات فرهنگی است را به این زودی درست کنید؟ باید خاطرمان باشد که تئاتر یک فضای ایزوله نیست که از اتفاقات فضای بیرونی عاری باشد، هنرمندان تئاتر هم با معضلات مختلف سروکله می‌زنند و دچار مشکل می‌شوند، بنابراین اگر قرار است مشکلی حل شود با به‌صورت کلی به قضیه نگاه کرد.

شماره 27 دوهفته نامه آیت ماندگار