سرمقاله
ایران ۱۴۰۰، کمی تا قسمتی ابری!

ایران ۱۴۰۰، کمی تا قسمتی ابری!

مهدی آیتی / نماینده مجلس ششم
یادداشت
اتحاد شوم دلواپسان و براندازان!

اتحاد شوم دلواپسان و براندازان!

علی شاملو / روزنامه‌نگار
به خودمان باختیم!

به خودمان باختیم!

محمد فتحی‌زاد / روزنامه‌نگار
«آیت ماندگار» رسانه‌ای همراه با زمان

«آیت ماندگار» رسانه‌ای همراه با زمان

مهدی آیتی / نماینده ادوار مجلس
گزارش
فايده باوری چيست؟

فايده باوری چيست؟

گروه فرهنگ و اندیشه
چرا رویای 92 بدل به کابوس 99 شد؟

چرا رویای 92 بدل به کابوس 99 شد؟

امیرحسین امیرفیض / روزنامه‌نگار
همدستی ترامپ و کرونا!

همدستی ترامپ و کرونا!

جهانگیر مصلی / خبرنگار
کد خبر: ۶۶۳
تاریخ انتشار: ۱۶:۴۵ - ۱۸ شهريور ۱۳۹۶ - 09 September 2017
رسول عبدیان / روزنامه نگار
انگار این جمله امام راحل که می‌فرمایند جمهوری اسلامی نه یک کلمه زیاد و نه یک کلمه کم باید با کمی دستکاری در مورد کلیه نهادهایی که بطور موازی در حوزه‌های مختلف با دولت کار می‌کنند نوشته شود. مثلا شهرداری نه یک کلمه زیاد و نه یک کلمه کم.

امروز که دوران 12 ساله مدیریت قالیباف بر شهرداری تهران به اتمام رسیده آنچه از این دوران در خاطر مردم مانده، بیلبوردهای سیاسی، شائبه املاک نجومی و عدم تحقیق و تفحص مجلس از شهرداری است. در این سال‌ها نه تنها آلام تهران آنطور که باید و شاید التیام نیافته بلکه تهران و مجموعه شهرداری خود یک دولت موازی بود و با ابزارهایی که در اختیار داشت در امور سیاسی، اقتصادی، فرهنگی و اجتماعی آن هم با سمت و سویی مخالف دولت منتخب فعالیت می‌کرد.

براستی چرا باید بیلبوردهای تهران در حین مذاکرات هسته‌ای به طرف مقابل پالس منفی ارسال می‌کرد؟ یا چرا نمی‌شود یاشار سلطانی بود و رسانه داشت و افشا کرد؟ یا چرا نمی‌شود تحقیق و تفحص کرد؟ همه اینها یک دلیل داشت چون کار شما و وظیفه شما چیز دیگری بوده که کاملا در خلال سیاسی کاری و سیاسی بازی‌ها فراموش شده بود و نگاه از پنجره شهرداری به خیابان پاستور معطوف بود. شهری که زیر پای شماست و زیر پوستش واویلاست را تبدیل به شهر دود و ترافیک کردید. شهری که حالا مردمش به راه و روشی جدید رای داده‌اند. این مردم قابل احترامند و این احترام زمانی برای آن‌ها ملموس می‌شود که کمتر در ترافیک بمانند، مدت زمان کمتری منتظر مترو باشند، فشار کمتری در اتوبوس‌ها تحمل کنند و در مراتب بالاتر در امور اقتصادی و اجتماعی شهر همواره شفاف به آن‌ها پاسخ داده شود.

در این بین اما شورای شهر تهران مسئولیت بسیار سنگینی به دوش خواهد کشید چرا که کاری که برخی گذشتگان سلفی بگیر و خواب آلود در جهت تضعیف این نهاد کرده‌اند باعث شده نگاه تیزبین مردم بیش از پیش به آن‌ها باشد؛ نگاهی که مطالبه می‌کند و پاسخ می‌خواهد و رمز بقا، خدمت به شهر و مردم شهر است. مردم با کسی عقد اخوت نبسته‌اند. مردم به اندازه کافی خسته از تصدی شهرداری در امور غیرمرتبط با شهر هستند و هیچ توجیهی برای ادامه این مسیر نیست.

یک شورای متخصص و معتدل با رویکرد اصلاح طلبی باید پاسخ حداکثری به نیازهای مردم بدهد. مردم ولی نعمتند، نه شوخی است و نه شعار! این یک اصل است که فراموش شده است. شورای شهر و شهردار فعلی می‌توانند این اصل فراموش شده را احیا و مردم را به صف اول توجه و احترام برگردانند.

در پایان روی سخنم با شهردار تهران است: جناب آقای محمدعلی نجفی، شهردار محترم تهران امیدوارم کسالت دوران ریاست سازمان میراث فرهنگی و گردشگری رفع شده باشد تا ان‌شاا... مانعی بر سر راه مدیریت‌تان بر تهران نباشد و با قدرت و زیر سایه نهادهای نظارتی کارتان را شروع کنید و برای تهران، شهردار باشید نه یک کلمه زیاد و نه یک کلمه کم.

شماره 41 دوهفته نامه آیت ماندگار
نظرشما
نام:
ایمیل:
* نظر:
شعرخوانی
کارتون
بدون شرح!

بدون شرح!

معمر اولچای
آخرین اخبار
پربازدیدترین ها