قالیباف برآمده از عدم‌مشارکت حداکثری در انتخابات

آیت ماندگار- ساعت 24 دوم اسفندماه، سوت پایان انتخابات مجلس یازدهم کشیده شد و تنها سرنوشت 11 کرسی بهارستان به مرحله دوم انتخابات سپرده شد و بدین ترتیب، اصولگرایان توانستند در میدانی تقریباً بی‌رقیب و در غیاب ژنرال‌های جبهه اصلاحات فاتح این رقابت سیاسی شوند.

حال باید به انتظار نشست و دید اصولگرایان راه‌یافته به مجلس یازدهم که اکثر آن‌ها تا همین چند روز پیش انتقادات تند و تیزی به عملکرد مجلس دهم داشتند، خواهند توانست اوضاع و احوال کشور را به نفع عموم جامعه تغییر دهند یا پس از گذشت زمان به همگان ثابت خواهند کرد که اظهارنظرهایشان در گذشته تنها شعاری بیش نبوده است.

امروز برخی اصولگرایان چنان ژست پیروزی به خود گرفتند که گویی در یک رقابت برابر و با مشارکت توده‌های مردم به این مهم رسیدند، غافل از آنکه آمار 42.57 درصدی مشارکت مردم در سطح کشور و 26.24 درصدی در تهران پایین‌ترین میزان مشارکت پس از پیروزی انقلاب تاکنون بوده است و به نوعی بسیاری از این افراد به لطف و مدد عدم‌مشارکت مردم در انتخابات صاحب کرسی سبز خانه ملت شدند.

اما در این بین خوشحالی و سرمستی محمدباقر قالیباف، مرد همیشه بازنده انتخابات‌ها که خود را ناجی کشور می‌داند بیش از دیگران به چشم می‌خورد. کاش یک روز قالیباف (وقتی که خوشحالی‌اش از پیروزی لیست خود در انتخابات تمام شد) نگاهی به آمار میزان مشارکت مردم و تعداد رای اعضای لیست امید در انتخابات مجلس دهم در تهران بیندازد تا متوجه شود در زمانی که تعداد واجدین شرایط رای به مراتب پایین‌تر از دوم اسفند 98 بود، چطور آن 30 نفر به مجلس راه یافتند.

امروز پیروزی محمدباقر قالیباف نه لزوماً به‌واسطه کارنامه‌اش در گذشته، بلکه به‌خاطر یاس و ناامیدی مردم به صندوق‌های رای رقم خورد که اگر غیر از این بود او می‌بایست در سال‌های گذشته لااقل در یک انتخابات پیروز می‌شد. به قول ظریفی «مردم مرتب رای دادند قالیباف رای نیاورد، مردم رای ندادند قالیباف رای آورد». هرچند مردم در این شش سال هم، خیری از اصلاح‌طلبان ندیدند و از آنان دل بریدند و این افراد را هم صدای خود درنیافتند، اما باز هم منتظر می‌مانیم تا پس از گذشت ماه‌ها عملکرد افرادی که همه چیز را به گردن دولت و مجلس ناکارآمد می‌انداختند بررسی کنیم، هرچند که خود را آماده این کرده‌ایم که اگر این افراد موفق به کسب رضایت مردم نشدند بگویند «دولت در اختیار ما نیست».