معشوق همین جاست

ای کاش اینروزها یاد امام حسین (ع) کنیم، آری! هنوز مانده تا محرم و عاشورا، بوی نذری و صدای نوحه نمی آید، شهر سیاه پوش نیست اما در چنین روزهایی بود که اباعبدالله (ع) حج خود را نیمه کاره رها کردند تا با رای و دعوت مردم به یاری ستم دیدگان و اصلاح امور امت جد بزرگوارشان بشتابند که اوج و حضیض ایام محشر نینوا را رقم زد. ای کاش در کنار آداب و رسوم دهه اول محرم هر اینروزها هم یاد حسین (ع) کنیم که چرا هجرت به سمت مرگ با عزت کردند؟ و تامل در این این باب که این الگوی رفتاری تا چه میزان سرلوحه زندگی ما شیعیان قرار گرفته است. حسین (ع) که حسین است و طی گذر قرن ها جاودان در قلوب و وجدان بیدار تاریخ ولی امروز مردم خاصه خواص تا چه حد حسینی هستند؟ آیا با گذشت بیش از هزار و چهارصد سال از حرکت امام حسین عبرتی از پیام نهضت عاشورا توشه آخرتشان کرده اند؟ به راستی فرهنگ دستگیری از نیازمندان تا چه میزان مبتنی بر آموزه های امام حسین (ع) در جامعه تعمیق پیدا کرده است؟ آیا رفع و رجوع معضلات و ناهنجاری های اجتماعی نظیر ریشه کنی فقر و فحشا چنان که باید در اولویت امر قرار دارد؟ بیایید وجدانمان را قاضی کنیم! بینی وبین الله چه مقدار از افرادی که اخیرا عازم سفر معنوی حج بودند از خیر این سفر گذشتند تا با هزینه آن بتوانند مایحتاج تحصیل کودکان کار را در آستانه بازگشایی مدارس و آغاز ماه مهر تامین کنند؟ یا با پرداخت این پول به عنوان دیه و مهریه و امثالهم چند زندانی بی گناه را به کانون خانواده بازگردانند؟ باری؛ ای کاش اینروزها فارغ از مناسبت های ماه های محرم و صفر بار دیگر امام حسین (ع) را یاد کنیم.

شماره 2 دوهفته نامه آیت ماندگار