چرا فرهاد مجیدی جانشین استراماچونی نشد؟

امروز شعارهای تعدادی از هواداران مقابل در ورودی باشگاه استقلال و خطاب قرار دادن مجیدی، این نکته را یادآوری کرد که بازگشت او به معنای سوختن یک سرمایه داخلی در استقلال است.

 

به نظر می‌رسد مشکل بزرگ تر و لاینحل استقلال اما این باشد که در صورت تمام شدن قطعی کار استراماچونی، هیچ گزینه ایرانی را نشود به جای او معرفی کرد؛ چرا که تجربه نشان داده وقتی هواداران یک مربی را به هر ترتیبی قبول دارند، خیلی سخت نفر بعدی را می‌پذیرند.

 

مجیدی با وجود تمام وجاهتی که میان استقلالی‌ها دارد احتمالا به این اطمینان رسیده که صادر شدن حکمش به جای استراماچونی یک بازی پرمخاطره است. او یا مربیان دیگر اگر نتوانند، نتایج استراماچونی را تکرار کنند، به سرعت و طی دو بازی می‌سوزند و در سکوها خرد و خمیر می‌شوند.

 

مسلما فرهاد مجیدی علاقه‌ای ندارد که در همین اول راه مربیگری چنین ریسک پرمخاطره‌ای را به جان بخرد؛ البته در استقلال هستند افرادی که امروز با یک تعارف کوچک، نیمکت استراماچونی را مال خود کنند؛ طبیعی است که شرایط آنها با مجیدی متفاوت است و خیلی‌ها در مربیگری چیزی برای از دست دادن ندارند که از این اقدام تازه، هراسی به دل خود راه بدهند!

 

مسئله بعد که مهمتر از همه این نکته هاست اما چیست؟

اگر استراماچونی بر تصمیمش اصرار بورزد و به ایران نیاید، در نهایت استقلال به یک سرمربی احتیاج دارد و نمی‌تواند نیمکت فنی خود را خالی بگذارد؛ در نتیجه این مربی چه کسی می‌تواند باشد که هواداران او را قبول کنند؟