ژاپن الگویی مناسب

در زمانی که ما فوتبال بازی می‌کردیم کشورهایی که صاحب فوتبال حرفه‌ای و طراز اول در جهان نبودند این فرصت را داشتند که برای کسب مدال در المپیک با تمام توان و داشته‌های خود در مستطیل سبز ظاهر شوند، اما کشورهای صاحب فوتبال مجبور بودند با بازیکنان زیر ۲۳ سال خود در مسابقات مقابل حریفان صف‌آرایی کنند. به‌هرحال پس‌ازآن دوران قرار شد تمام کشورها تیم‌های زیر ۲۳ سال خود را روانه مسابقات کنند. متأسفانه تیم ملی امید ایران بیش از چهار دهه است که نتوانسته مسافر المپیک شود که این موضوع دو دلیل آشکار دارد. ۱- ما در فوتبال کشورمان از آکادمی‌های قوی و منظمی برخوردار نیستیم و برای همین همیشه فوتبال کشورمان با مشکلات ساختاری روبرو بوده است. ۲- فرصت کافی به سرمربیان تیم امید داده نمی‌شود. فرصت کافی یعنی ۲ سال به بالا. همیشه چند ماه به مسابقات انتخابی المپیک دورهم جمع می‌شویم و یک کار هیئتی و نامنظم را شروع می‌کنیم. از طرف دیگر شاهد آن هستیم که در خلال کار افراد باهم مشکل پیدا می‌کنند. به‌طور مثال در همین دوره، محمد خاکپور با فدراسیون فوتبال مشکل اساسی پیدا کرد و در بسیاری از مراسم تیم ملی فوتبال المپیک شرکت نمی‌کرد. چطور می‌شود با این نوع اختلافات و کاستی‌ها سهمیه المپیک را کسب کنیم؟ کاش فدراسیون فوتبال ما روند رو به رشد فدراسیون ژاپن را در پیش می‌گرفت. ژاپن در سال ۲۰۰۹ قهرمانان جوانان آسیا شد و همان تیم در المپیک ۲۰۱۲ لندن موفق شد رتبه چهارم را به دست آورد. ما برای موفقیت نباید خود را درگیر شعار دادن بکنیم. امروز فساد تمام قسمت‌های فوتبال را گرفته و برای برون‌رفت از این وضعیت نابسامان نیازمند کار جهادی هستیم.

شماره 19 دوهفته نامه آیت ماندگار