دیرهنگام

دیرهنگام

در شبی پاییزی

پر هستم از کلمات تو

کلماتی ابدی

مانند زمان، همانند ماده

برهنه، چنان چشم

سنگین، به‌سان دست

و درخشان همانند ستاره‌ها

کلمات تو سوی من آمدند

کلماتی از قلب ذهنت

از پوست‌واستخوانت

کلماتت تو را آوردند

آن کلمات مادر، زن و دوست بودند

کلمات تو

امیدوار، غم‌انگیز، مسرور و قهرمان بودند

کلمات تو

انسان بودند.

ترجمه: سیامک تقی زاده

شماره 20 دوهفته نامه آیت ماندگار