چراغ مصدق هرگز خاموش نمی‌شود

چرا دکتر محمد مصدق، نخست‌وزیر محبوب ایران شد؟ چرا قهرمان ملی نام گرفت؟ چرا چهره و شخصیت جهانی گردید؟ شاید همه این‌ها یک جواب داشته باشد و آن اینکه مصدق به معنای واقعی اسمش مصدق و صادق و باصداقت بود. چه بسیار فراوان‌اند دولتمردان و سیاستمدارانی که در طول عمر خود حرکت‌ها و موج‌ها به راه انداخته‌اند اما به دلیل نداشتن صفا و صداقت با مردم نامی و یادی از آن‌ها باقی نمانده است. مصدق از خانواده‌ای بزرگ و سرشناس بود او یک تحصیل‌کرده و حقوقدان بین‌المللی و البته در امر سیاست و کشورداری نخبه و خبره بود اما باید گفت همه این خصلت‌ها یک‌طرف و صمیمیت و صداقتش با مردم در طرف دیگر، ارزش، اعتبار و عظمت این مرد بزرگ ملی و جهانی را در دل‌ها و یادهای مردم ایران و جهان برای همیشه پایدار و ماندگار نگه‌داشته است. هرچند از سال ۳۲ تاکنون و باگذشت بیش از ۶۰ سال از آن واقعه تلخ ناکامی ملت ایران احادیث و روایات تاریخی و ضدونقیض فراوانی در مورد شخصیت و عملکرد مصدق گفته و نوشته‌شده باشد لیکن بزرگ‌ترین داور و قاضی، تاریخ ملت ایران و مردم جهان هستند که با تمام این سم‌پاشی‌ها و تخریب‌ها نتوانستند ذهن و قلب ملت بزرگ ایران را نسبت به این امر مهم مخدوش و مغشوش نمایند. امروز با تمام نااهلی‌ها و نامهربانی‌های داخلی و خارجی نسبت به شخصیت مصدق، اسطوره بزرگ آزادی، هنوز ملت ایران و ملت‌های جهان و اکثر سیاستمداران دنیا در مقابل شخصیت مصدق سر تعظیم فرود آورده و نام و یاد او را به نیکی بازگو می‌کنند. دشمنان مصدق و خائنین به وطن اگر می‌توانستند در این ۶۳ سال ذره و نقطه‌ای ضعف از مصدق پیدا کنند حتماً هزاران بار آن را بزرگ می‌کردند و بازگو می‌نمودند ولی در حقانیت مصدق همین بس که هیچ‌کس تابه‌حال نتوانسته کوچک‌ترین انحراف و سهل‌انگاری در رفتار و کردار و خدمات مصدق پیدا کند. مصدق کسی است که درنهایت پاکی و پاک دستی و با اصالت خانوادگی و باشخصیت علمی و مبارزاتی جهانی زیست و مبارزه کرد و زجر کشید و زندان و تبعید را تحمل کرد و از همه بدتر شماتت و بدگویی‌های زشت و ناجوانمردانه دشمنان را به جان خرید و سکوت کرد تا در سایه این سکوت سرد و سنگین، دنیا و تاریخ بدانند که چه گوهر گران‌بهایی در ایران‌زمین متولد شد و چگونه به خاطر خیانت عده‌ای از دشمنان دوست‌نما از دست رفت! اگر رژیم‌های استبدادی و دیکتاتوری بخواهند به‌زور سرنیزه، اشخاصی را بیهوده در چشم مردم بزرگ جلوه دهند و یا بکوبند و خفیف نمایند ولی قضاوت ملت‌ها و تاریخ هرگز چنین چیزی را برنمی‌تابد و پس از مدتی خورشید حقیقت از پشت ابرهای ضلال و گمراهی بیرون می‌آید و حق بر همه‌کس آشکار می‌گردد. اگر تمام زحمات، تلاش‌ها و مبارزات مصدق را نادیده بگیریم تنها و تنها ملی شدن صنعت نفت آن‌چنان خدمت بزرگی است که حداقل تا زمانی که این ماده سیاه‌رنگ از دل سرزمین کهن ایران استخراج می‌شود نام مصدق را به همراه خواهد داشت. اگر سال‌ها اقتصاد ایران، مدرن شدن ایران و تمام پیشرفت‌های ۶۰ ساله اخیر به خاطر سرمایه و ثروت استخراج و فروش نفت باشد باید گفت که این دکتر محمد مصدق، نخست‌وزیر محبوب و قانونی ایران بود که با جان‌فشانی از این سرمایه و ثروت ملی پاسداری کرد و آن را برای همیشه به خزانه ملت تقدیم نمود. هرچند در طول سال‌های گذشته چه پیش و چه پس از انقلاب، برخی دولتمردان قدر و ارزش گران‌بهای سرمایه ملی نفت را نشناختند و از آن به نفع منافع بلندمدت ملی حداکثر استفاده را نکردند ولی همه مردم می‌دانند که آبرو و عظمت و سربلندی ایران به داشتن ثروت ملی نفت است و اگر نفت نبود شاید امروز ایران یکی از کشورهای عقب‌افتاده و فقیر خاورمیانه در حد یمن و بنگلادش بود و اگر مصدق نبود، نفت ملی و سرمایه ملی نبود و اگر سرمایه ملی نفت نبود، اقتدار و عظمت ملت ایران نبود.

شماره 17 دوهفته نامه آیت ماندگار