وقتی پای قوانین لنگ می‌زند

در کشوری زندگی می کنیم که قانون برای اجرا کم ندارد قوانینی که هم شرع و هم عرف جامعه را پوشش می دهد اما همیشه یک جای کار لنگ می زند. این لنگی از ناهماهنگی دستگاه های قانون گذار باشد یا از اجرا کننده نتیجه اش زمانی مشخص شد که ساختمان پلاسکو آوار شد بر سر مدیریت شهری.

از حادثه تلخ پلاسکو سه ما گذشت و گزارش نهایی از عوامل تبدیل شدن این اتفاق از یک حادثه نقطه ای به بحران ملی منتشر شد. گزارشی که شاید به طور واضح نشان داد که کجا ایستاده ایم. دستگاه ها برای مهار اتفاقی پا پیش گذاشتند که شاید نه تنها خود آشنایی کاملی نسبت به قوانین نداشتند بلکه با اقدامات قبلی خود ناخواسته زمینه بروز حوادث را فراهم کرده بودند.

تهران با همه ادعاهایش در یک ساعت به تیتر اول خبرها تبدیل شد و نشان داد چقدر آسیب پذیر است و مردم این را فهمیدند که علی رغم همه تلاش های صورت گرفته برای مهار بزرگترین حادثه چند سال اخیر این شهر، چقدر درهم تنیدگی قوانین وجود دارد که خود مشکلی بزرگتر از نداشتن قانون است.

شاید شهرداری در نظارت بر ساختمان های با سن بالا که ایمنی و سازه ای مستعد حادثه دارند، توانسته بخشی از وظایف خود را انجام دهد اما حادثه پلاسکو و گزارشات بعد از آن زوایای پنهانی از این واقعه را نشان داد. تهران بر خلاف ظاهرش شهری است که در زمان بحران به یکی از پیچیده ترین عملیات های امداد نیاز دارد.

پلاسکو تلنگری بود تا بدانیم شعار و تبلیغات نادرست از امکانات نمی تواند جان مردمانش را نجات دهد و آرامش خاطر را مانند چتر بر سر آن بگستراند. رویه مدیریت بحران باید مورد آزمون قرار گیرد تا کم و کاستی ها خود را نشان دهند و قبل از واقعه برطرف شوند.

شاید لازم است تا بازنگری در اعضای غیر فعال مدیریت بحران صورت گیرد، ستادی که تصمیماتش می تواند سرنوشت حوادث را در بدترین شرایط ممکن رقم بزند. اینکه وزارتخانه ها خود را موظف به حضور در ستاد مدیریت بحران نمی دانند چیزی جز بی مسئولیتی را به اذهان متراتر نمی سازد.

ساعت های دلهره آور حادثه ای می توانست پیشگیری شود تمام شد اما هر لحظه امکان وقوع اتفاقی بزرگ در پایتخت می رود که برخی آن را هشدار می دهند و این اتفاق می تواند سرنوشت همه مردم را عوض کند. کاش دستگاه های مجری قوانین از شهرداری تا قوه قضاییه، وزارت کار، سازمان مقررات ملی ساختمان و مجلس به قوانینی که قرار داده اند بیش از گذشته پایبند بمانند و برای به کرسی نشاندن حرف خود و یا فرار از مسئولیت یکدیگر را مقصر نکنند و به جایش دست در دست هم چراغ آرامش این شهر را روشن کنند.