ابوالفضل زاهدیپور: همچنان بیکاری به عنوان مهمترین و بزرگترین معضل به مانند سالهای گذشته در کشور مطرح است و در این بین جوانان و مخصوصاً قشر تحصیلکرده از این فضای حاکم بر جامعه رنج میبرند. دولت دوازدهم بنا دارد در سال 97 با یک برنامهریزی مدون، شرایطی را برای ایجاد بیش از یک میلیون شغل ایجاد کند. بیشک اگر این اتفاق رخ دهد نهتنها افراد زیادی دارای شغل و درآمد میشوند که حتی بسیاری از چالشهای اجتماعی موجود در کشور مثل افسردگی، درگیریهای فیزیکی، طلاق و... با کاهش قابل توجهی روبرو خواهد شد. در همین راستا به سراغ چند تن از نمایندگان مردم در مجلس شورای اسلامی رفتیم تا نظرات آنها را در این باره جویا شویم.
قوانین محکمی نداریم
اصغر سلیمی - نماینده سمیرم
متاسفانه برای اشتغالزایی قوانین محکم و مطمئنی نداریم. از طرف دیگر رفع بیکاری نیازمند مطالعات دقیق و کارشناسی است که بتوان براساس نقاط ضعفی که مشخص میشود یک نقشه راه تهیه کرد. برای برنامهریزی در جهت ایجاد شغلهای پایدار باید واقعیتها را در نظر گرفت. بوروکراسی اداری یکی دیگر از موانع عدم اشتغالزایی در کشور است. زمانی که سرمایهگذار نمیتواند به راحتی کار خود را شروع کند چطور میشود انتظار اشتغالزایی داشت. توصیه من این است که دولت در سال 97 تلاش داشته باشد که 100 درصد تخصیص بودجه را تحقق بخشد و در وهله بعد بستری را مهیا کند که سرمایهگذاران داخلی و خارجی راحتتر از همیشه روی به سرمایهگذاری بیاورند. وقتی سرمایهگذاری در کشور هدفمند شود، اشتغالزایی ایجاد میشود و دیگر نیاز نیست دولت دغدغه ایجاد شغل مخصوصاً برای جوانان را داشته باشد. در سالهای گذشته بخش خصوصی آنطور که باید و شاید دیده نشده و امیدوارم با فعال کردن این بخش که بازوی مهم و توانمندی برای کشور است شاهد رونق هرچه بیشتر اقتصادی باشیم.
مدیران ضعیف باید برکنار شوند
سیدکمالالدین شهریاری – نماینده دشتی و تنگستان
کشور ما بعد از انقلاب با چالشهایی روبرو شد که هرچه جلوتر رفتیم این مشکلات به شکل وسیعتری درآمد. بخشی از این معضلات، داخلی و بخشی خارجی است. در رابطه با بخش داخلی با ضعف مدیریت روبرو بوده و هستیم و نیاز است با رصد کردن وضعیت کاری مدیران ارشد، افراد ناشایست را شناسایی و آنها را با افراد توانمند جابجا کرد. تنگنظری برخی مدیران در طول سالهای گذشته کاری کرده که این چالشها به ابرچالش تبدیل شوند. اکنون یکی از این ابرچالشها وضعیت نامناسب کسب و کار است. این فضای غیرمنطقی که در طول چهار دهه گذشته شکل گرفته کار را تا جایی پیش برده که سرمایهگذاران داخلی و خارجی نمیتوانند به آن اعتماد کنند. برای رونق اقتصادی در ایران باید به سمت روانسازی قوانین برویم. وقتی فرآیند سرمایهگذاری و تولید، ساده شود درآمدهای کشور به مراتب بیشتر از گذشته میشود و آنگاه بسیاری از مشکلات معیشتی مردم و نبود شغل در کشور حل خواهد شد. پس میبینیم که بخش عمدهای از چالشهای موجود در کشور به عملکرد خود ما برمیگردد که اگر کمی همت به خرج دهیم میتوانیم فضا را تغییر دهیم. در حال حاضر وضعیت اقتصادی کشور به گونهای است که دیگر نمیتوان آزمون و خطا کرد بلکه باید روالی دنبال شود که دوباره امید به زندگی مردم برگردد.
تعاونیهای توسعه و عمران، راهی برای اشتغالزایی
محسن علیجانیزمانی – نماینده تهران
اشتغالزایی همیشه به عنوان یک موضوع مهم مطرح بوده و باید توجه داشت که دولت به تنهایی نمیتواند معضل بیکاری را حل کند و وظیفه اصلی آن بسترسازی برای رفع بیکاری است. هرگاه دولتها برای اشتغالزایی بودجهای را تزریق کردند نتیجه مثبتی حاصل نشد. اکنون یکی از ظرفیتهایی که در کشور میتواند مشکل بیکاری را تا حدودی حل کند، تعاونیهای توسعه و عمران شهرستانها و تعاونیهای فراگیر ملی است. بطور مثال در کشور 65 تا 70 هزار پروژه نیمهتمام داریم و از این تعداد حدود 5 هزار آن ملی است. خیلی از همین پروژههای نیمهتمام را میتوان به این تعاونیها واگذار کرد. با این روند میتوانیم هم اقتصاد را مردمیتر کنیم و هم به اجرای دقیق پروژهها کمک بیشتری کنیم. امیدوارم دولت در سال 97 این برنامه را در دستور کار خود قرار که اگر انشاا... این اتفاق بیافتد اشتغالزایی هم به معنای واقعی بوقوع میپیوندد.
به شعار و برنامهها پایبند باشیم
مجید کیانپور – نماینده دورود و ازنا
ما باید یاد بگیریم که به شعارها و برنامهریزیهای خود پایبند باشیم. مثلاً اگر شعار اقتصاد مقاومتی مطرح میشود همه مسئولین موظفند که در این مسیر گام بردارند و یا اگر سند چشمانداز توسعه نوشته میشود باید در اجرای این سند که دستاورد خردجمعی تعداد زیادی از متخصصان است اهتمام لازم ورزیده شود. نکته حائز اهمیت دیگر این است که خودباوری در کشور ما پایین است و باید شرایطی ایجاد شود که همه احساس کنند که میتواند یک کاری را شروع و به نحو احسن تمام کنند. در ایران جوانان نخبه زیادی زندگی میکنند که اگر کمی به آنها بها داده شود میتوانند تولید شغل کنند. برای عملیاتی شدن این موضوع باید ابتدا نرخ تمام شده پول در کشور را پایین بیاوریم. متاسفانه کشور گران اداره میشود. یعنی وقتی کارآفرین یا صنعتگری میخواهد شغل ایجاد کند باید تسهیلاتی با نرخ معقول در اختیارش باشد. اگر قرار باشد آنها بخواهند با 20 درصد بهره، شغل ایجاد کنند قطعاً با تورم زیادی روبرو میشویم. اشتغالزایی نیازمند شفافیت اقتصادی است. باید مشخص باشد که هر وزارتخانهای برای اشتغال چه برنامهای دارد و در این رابطه چه میزان هزینه را در دستور کار خود قرار داده است. توزیع عادلانه امکانات برای همه مردم میتواند فرصتهای شغلی موثری را در کشور ایجاد کند. همه باید احساس کنند که با دیگری در شرایط برابر قرار دارند و در این بین هیچ فردی از فرد دیگری جلوتر نیست. این روش از بروز فساد جلوگیری میکند و فضایی را آماده میکند که افراد در کمال آرامش به تولید فکر و اجرای آن بپردازند.
برنامه ششم توسعه چارهاندیشی کرده است
علیرضا سلیمی – نماینده محلات و دلیجان
برنامه ششم توسعه در رابطه با اشتغالزایی و هر دغدغه دیگری که در کشور مطرح است چارهاندیشی کرده و اکنون باید به این سند عمل شود. بطور مثال در این برنامه گفته شده است که 50 درصد دانشگاهها به سمت مهارتآموزی بروند و حال باید دید که چقدر به این برنامه عمل شده است. زمانی که مدرکگرایی جای مهارتآموزی را میگیرد خیلی نمیتوان به رفع بیکاری در جامعه امیدوار بود. امروز فراگیری تخصصهای مختلف برای جوانان ما یک اصل است و نمایندگان در برنامه ششم توسعه برای اینکه این اتفاق بیافتد همفکریهای خوبی را کردند که نیاز است دولت آن را اجرایی کند. متاسفانه امروز شاهدیم فردی که فوقلیسانس رشته نفت بوده تاکنون این مایع را از نزدیک ندیده که از این موارد در کشور بسیار موجود است. تغییر سیستم آموزشی شاید کمی زمانبر باشد اما میتواند ما را در آینده در مسیر مثبتی قرار دهد. نکته دیگر این است که در کشورهای پیشرفته، دولت از بنگاههای کارآفرینی حمایتهای منطقی میکند اما در کشور ما یا حمایت لازم انجام نمیشود یا بصورت بیرویه و غیرمنطقی به آنها پول تزریق میشود. باید تسهیلات بصورت هدفمند در اختیار کارآفرینان و سرمایهگذاران قرار گیرد در غیراینصورت هم بودجه هدر میرود و هم کاری ایجاد نمیشود.
شماره 55 دوهفته نامه آیت ماندگار