با مروری در سیر تطور بیمههای اجتماعی در جهان و به دنبال آن در ایران مشاهده میگردد پیدایش این بیمهها ابتدا با ساختار یکجانبه (تأمین کل حق بیمه از سوی کارفرما) همراه بود. در ادامه و در راستای سیر تکاملی، مشارکت دوجانبه (کارفرما و کارگر) ضرورت پیدا نمود و امروزه نیز با بسط و گسترش نقش دولتها و تبیین جایگاه آنها، تأمین حق بیمه موردنیاز بهصورت سهجانبه (مشارکت دولت، کارفرما و بیمهشده) صورت میپذیرد.
علیرغم طی نمودن سیر تحول و تکاملی مزبور در کشور به تبعیت از فرآیند تکامل جهانی، متأسفانه مشکلات عدیده در حوزه خدمات درمان، افزایش فرانشیزها، فقدان اعتبار دفترچهها، نازل بودن حقوق مستمریبگیران و بازنشستگان، بیعدالتی در پوشش بیمهای و محروم کردن بخشی از جامعه از سهمالشراکه بیمهای دولت ازجمله کارگران ساختمانی، باعث افزایش فشارها به اقشار کمدرآمد گردیده است. برخورد سلیقهای، سوء تدبیر و سوء مدیریت تصمیم گیران و مجریان تأمین اجتماعی و فقدان تدبیر در حفظ و ارتقاء منابع در اختیار، بدهیها و معوقات سنگین دولت به سازمان مزبور، مماشات و معاملات سازشکارانه درون مجموعهای و از جیب مردم و استفاده از سازمان تأمین اجتماعی بهعنوان حیاطخلوت دولتها و یا استفاده از آن بهعنوان یک محلل خصوصیسازی و دیگر شوآفها و نمایشهای دولتها منجر به ایجاد یک زخم کهنه و مزمن درون سازمان موصوف گردیده و عمق فاجعه را بهمرور افزایش داده و میدهد.
درنهایت و در مقابل تأثیرات سوء تحریمها، بحران نقدینگی، رکود بازار و سایر وقایعی که شرایط بسیار حساسی را برای کشور رقمزده و سایه سنگین آن نهتنها بر صنایع کوچک و بزرگ که بر زندگی کارگران سنگینی میکند، انتظار میرود که صنعت بیمه با توسل به ابزارهای حقوقی و ضوابط قانونی و بهدوراز نگاه یکسویه و تکبعدی و با تخصیص کارشناسانه و هدفمند منابع و توزیع عادلانه سرانه، سعی در کاهش تبعات منفی وضعیت و شرایط حاکم بر اقتصاد حال حاضر کشور داشته باشد.
شماره 9 دوهفته نامه آیت ماندگار