پُست‌های پَست

در حدیث و روایت است که آخرین چیزی که از مومن جدا می‌شود، حب جاه است. انسان بطور طبیعی جاه‌طلب، قدرت‌طلب و ثروت‌اندوز است و قرآن نیز به این نکته اذعان دارد.

قرآن در جاهای مختلف متذکر می‌شود که انسان در خطر مال، مقام، شهوت و زن و فرزند گرفتار است و به همین دلیل آنچه انسان را به مقامات عالی و متعالی می‌رساند، مبارزه با نفس و دوری از خبائث است که می‌تواند روح او را به درجات اعلا برساند و همه مظاهر زیبایی در انسان را از قبیل مهربانی، محبت، گذشت، فداکاری و در یک کلام، خدمت به خلق نهادینه کند. شاید هدف همه انبیاء، اولیا، عرفا، دانشمندان و حکیمان چیزی جز این نباشد که انسان را در طول عمر کوتاهش از زشتی‌ها دور کند و به سرچشمه خوبی‌ها و زیبایی‌ها برساند.

این مقدمه بدان جهت گفته شد تا متذکر شویم که عده‌ای از مدیران محترم در نظام جمهوری اسلامی به دلیل قانون منع بکارگیری بازنشستگان، نگران از دست دادن پست و مقام خود نباشند و بدانند که ارزش انسان طبق گفته قرآن به تقوا است و بقیه مسائل فرع بر این موضوع می‌باشد.

این روزها رفتار بعضی از مدیران و مسئولان در مقابل اجرای این قانون و ترک پست و مقام از جان کندن هم سخت‌تر شده و عده‌ای از آن‌ها برای ماندن در پست و مقام حاضرند هر کاری انجام دهند. کاش در این سال‌ها و در این تلخ و شیرین 40 ساله انقلاب می‌توانستیم لحظه‌ای از هیاهوهای سیاسی فاصله بگیریم و به اصول انقلاب و اسلام می‌اندیشیدیم و به روزهای اول انقلاب نگاه می‌کردیم که چگونه هرگاه می‌خواستند پست و مسئولیتی را با هزار زور و زحمت به فردی واگذار کنند وی قبول نمی‌کرد و از آن فراری بود و یا آن را به گردن دیگر دوستانش می‌انداخت. ما را چه شده که در آستانه ورود به پنجمین دهه از انقلاب اسلامی و این همه هزینه‌های مادی و معنوی به جای آنکه هر روز متعالی‌تر و انسانی‌تر شویم برعکس به مظاهر سطحی دنیا وابسته‌تر شده و زندگی بیشتر ما به تظاهر کردن به دین و اخلاق می‌گذرد.

هرچند این یک واقعیت است که انسان در ذات و فطرت خود پست و مقام، مال و منال و جاه و جلال و قدرت را دوست دارد و دست کشیدن از آن برایش کاری سخت و دشوار است اما شاید لازم باشد که همه ما در روز، چندبار این دعا را بخوانیم و از خدا بخواهیم که: خدایا ما را به خود وا مگذار تا مبادا این پُست‌ها ما را پَست کند!