اعتراض حق مردم نیست!

آیت ماندگار- همین دو سال پیش بود که پس از ناآرامی‌های دی‌ماه سال 96 که مردم به گرانی‌ها اعتراض داشتند، تمام مسئولان یکپارچه شعار می‌دادند: اعتراض حق مردم است! حتی صحبت از لزوم اختصاص مکان‌هایی خاص برای تجمعات مسالمت‌آمیز مردم به میان آمد؛ اما حالا که بار دیگر مردم به افزایش ناگهانی «قیمت بنزین» اعتراض دارند با آنکه مسئولان کماکان صحبت از حق اعتراض مردم می‌کنند، اما در عمل راهکاری برای اعتراض قانونی و مسالمت‌آمیز برای مردم وجود ندارد! متاسفانه با عقب‌نشینی نمایندگان مجلس حتی راهی برای پیگیری مطالبات معترضان از مجاری قانونی هم نیست.

در این میان نه احزاب اصلاح‌طلب و اصولگرا و دیگر نهادهای مدنی که خود را برای تبلیغات انتخاباتی آماده می‌کنند، تمایلی دارند که در این رابطه طبق اصل 27 قانون اساسی درخواست راهپیمایی اعتراضی بدهند؛ و نه وزارت کشور و دیگر مقامات امنیتی مایل هستند تا مجوزی به چنین درخواستی‌هایی بدهند!

در چنین شرایطی که در میان مسئولان کشور اراده‌ای برای ساماندهی به اعتراضات مسالمت‌آمیز مردم از مجرای قانون وجود ندارد، مشخص است که بستری برای به خشونت کشیده‌شدن اعتراضات و همچنین سوءاستفاده احتمالی گروه‌های تندرو و عوامل بیگانه از چنین بستری ایجاد می‌شود!

حال مسئولان با چه منطقی می‌گویند از اعتراضات حمایت می‌کنیم اما از اغتشاشات نه؟!

مگر با بی‌تدبیری آنان مرزی بین اعتراض و اغتشاش باقی مانده است؟ خاصه آنکه طی یک سال اخیر مسئولان از رسانه‌ها و تریبون‌های رسمی همواره اخبار مرتبط با تظاهرات «جلیقه زردها» که در اعتراض به گرانی دو درصدی قیمت بنزین به خیابان‌های شهرهای مختلف پاریس آمده بودند را پوشش گسترده‌ای دادند. آن هم در راستای مقابله با استکبار جهانی و سرمایه‌داری! و صداوسیما نیز به‌عنوان بزرگترین متولی فرهنگ‌سازی در کشور نیز به شکل مرتب با پخش تصاویر تخریب اماکن عمومی و دولتی به دست شورشیان فرانسوی در اعتراض به سیاست‌های اقتصادی دولت «امانوئل مکرون» عملاً از چنین حرکت‌هایی حمایت کرده است.

اکنون آن‌ها چطور می‌توانند وقوع چنین وقایع ساختارشکنی را در ایران محکوم کنند؟ و مردم چطور باید به این گفته‌ها اعتماد داشته باشند؟!