نامه عضو ستاد مبارزه با کرونا به وزیر بهداشت و درمان

آیت ماندگار- دکتر بهروز بنیادی طی نامه‌ای به دکتر نمکی تقاضای برنامه‌ریزی جهت ایجاد سازمان مستقل مراقبت و کنترل بیماری‌ها (CDC) در کشور را کرد.

ضمن سپاس از زحمات جنابعالی و همه عزیزان عرصه سلامت در راه مبارزه با کرونا و و کنترل اپیدمی آن، احتراماً در این نامه، مطالبی را درباره یکی از نقاط ضعف اساسی و ساختاری کشور در دیده بانی و تشخیص به موقع بیماریهای واگیردار و غیر واگیر دار در چند بند، خدمتتان عرض می کنم. امیدوارم همچون همیشه مورد توجه و عنایت جنابعالی قرار گیرد.

پیش از هرچیز از زحمات تمام عزیزانی که درسالهای دور و نزدیک در امر مدیریت و مبارزه با بیماریها در جای جای کشور پهناورمان تلاش نموده اند و در راه ریشه کنی بسیاری از بیماریهای عفونی، جایگاه کشور را در عرصه بین المللی ارتقا بخشیده اند سپاسگزاری می کنم.

۱. جناب آقای وزیر! امروز به مدد رشته های مختلف، نیازمند بازیابی نظام سلامت هستیم و این کار مستلزم برقراری رابطه جدیدی میان نظام دانایی در کشور با نظام تصمیم گیری است تا با آینده پژوهی، سلامت شهروندان را که وظیفه اصلی هر حکومتی است تامین نماییم.

  

۲. می دانیم که در آینده احتمال شیوع ویروسهای آزمایشگاهی و طبیعیِ خطرناکتر از کرونا محتمل خواهد بود حال آن که متاسفانه، یک سازمان مدیریت بحران مستقل و منسجم در وزارت بهداشت  با بودجه ای که از قبل پیش بینی شده باشد وجود ندارد.

۳. اگر مقایسه ای ساده بین جایگاه آنچه بعنوان  CDCدر وزارت بهداشت و درمان ما وجود دارد با سایر کشورهای پیشرفته صورت بگیرد، شاهد یک آشفتگی و پراکندگی مدیریتی و و تصمیم گیری در نظام بهداشت و سلامتمان هستیم. متاسفانه  بسیاری از بخشهای مختلف مرتبط با رصد سلامت مثل حوزه کشاورزی، پدافند غیر عامل، بهداشت محیط،پزشک خانواده، حوزه درمان ،حوزه  بیماریهای غیر واگیر   شوراهای سلامت استانی و شهرستانی و ...مستقل از هم عمل می کنند و به همین دلیل جایگاه CDC بشدت تضعیف شده است  در حالیکه تمام این حوزه ها باید در زیر چتر مدیریت و تصمیمات واحدی قرار گیرند.

۴. باتوجه به سرانه جمعیتی کشور، باید حداقل ۸۰۰ پرسنل متخصص دلسوز و با سواد در رشته های مختلف بالینی و پاراکلینیکی به صورت مستقیم، در زمینه دیده بانی بیماریهای عفونی فعال باشند  و خروجی تمامی برنامه های مراکز تحقیقاتی دانشگاهها نیز  گره‌گشای سلامت باشد.

جنابعالی اگر هریک از برنامه های این حوزه را رصد فرمایید خواهید دید که حضور افراد متخصص، در آنجا بسیار کمرنگ است و بعنوان مثال در حوزه بیماریهای غیر واگیر، هر بخش در اختیار  فرد یا گروهی خاصی است و هر کس در تلاش برای جذب اعتبارات بیشتر  بدون توجه به نیاز روز جامعه و بدون هماهنگی با سایر بخشها است. حال آن‌که بخشی از بیماریهای مزمن غیرواگیر نیز منشأ عفونی دارند.

۵. مرکز مراقبت بیماریهای کشور  هنوز فاقد یک آزمایشگاه کامل و تخصصی به تمام معناست  و آزمایشگاه مرجع سلامت هم که فعلا در حوزه درمان فعّال است با کاستیهای فراوان مواجه است و مدام محتاج انستیتو پاستور و یا آزمایشگاه های دانشکده بهداشت دانشگاه تهران است.

۶. لازم است کمیته های فنّی کشوری برای بیماریهای واگیر، از حالت سنّتی خارج گردد و با دعوت از نخبگان کشور در رشته های مختلف، تصمیمات کارشناسی و شجاعانه با پشتوانه اجرایی گرفته شود و بروز اپیدمی ها را قبل از وقوع، پیش بینی و پیشگیری کنند.

۷. مستحضرید که جهان آینده در خطر بیوتروریسم و بیماریهای نوپدید دیگری قرار دارد. معتقدم در آینده باتوجه به افزایش ارتباطات و تبدیل جهان به دهکده ای کوچک، اپیدمیولوژی بسیاری از بیماریها تغییر خواهد کرد و اگر در حال حاضر مثلا ابولا و زیکا خاص بعضی نقاط جهان است ،در آینده چنین نخواهد بود و باید از اکنون به فکر آینده باشیم و در زمینه های مختلف همانند مقاومت میکروبی ،هپاتیت مزمن،ایمنی آب وغذا، عفونتهای بیمارستانی ،عفونتهای تنفسی ،ایدز، بیماریهای قابل پیشگیری با واکسن  و بیماریهای مشترک انسان و دام و بیماریهای قابل انتقال از بندپایان و... که معضل اساسی حال و آینده  جهان است، برنامه ریزی کنیم و تلاش مضاعفی داشته باشیم.

۸. بایسته است تا از محل منابع اخیر تخصیص یافته به وزارت بهداشت، جایگاه CDCکشور به یک سازمان مستقل ارتقا یابد تا بتوانیم از ظرفیتهای همه بخشها  در مدیریتی واحد و با حضور اندیشه ای نو استفاده کنیم و خدای ناکرده شاهد بروز وقایع  غافلگیرانه  مجددی نظیر اپیدمی کرونا، آنفلوانزا و یا طغیان ایدز در کشور نباشیم.                  

در پایان ضمن سپاس دوباره از زحمات دلسوزانه حضرتعالی، امیدوارم این پیشنهاد را از پزشکی که دانش‌آموخته محضر بزرگان است بپذیرید.