از شعارها و وعدههای اصلی و تأثیرگذار انتخاباتی حسن روحانی قبل از به دست گرفتن زمام دولت یازدهم حل چالش ۱۲ ساله هستهای ایران و رفع تحریمهای ظالمانه آن بود و با توجه به اوضاع نابسامان اقتصادی کشور مسلماً برنده کارزار انتخابات کسی میبود که با شعارهای زیباتر، دولت مدنظر خود را آراسته کند.
در این میان دولت یازدهم توانست با تدبیر، ضمن عمل به شعار خود و حل این پرونده مهم، گامی اساسی در تحقق آن بردارد و حقوق ملت ایران را با تحقق برجام به تثبیت رساند و روح امید را در جامعه زنده نگه دارد.
اکنون پس از گذشت یک سال از تولد برجام این سؤال مطرح است که آیا آورده این مولود با وعدههای آن همسانی دارد یا خیر؟ رأی به روحانی رأی به گشایش اقتصادی و گفتمان تعامل با دنیا و خارج کردن ایران از انزوای سیاسی با توان مدیریت گفتمان بینالمللی در جهت جلوگیری از وضع تحریمهای ظالمانه به بهانههای جدید بود اما شناخت طرف مقابل از مهمترین عوامل به ثمر نشستن آثار برجام است، با نگاهی به رفتارهای غرب و آمریکا در گذشته میتوان دریافت که طرف مقابل بیش از آنکه قابل اعتماد باشد همیشه مترصد به دست آوردن منافع خویش بوده و کمتر جایی پایبند به روابط دوطرفه و اعتماد بین آن بوده است و همین نکته میبایست مدنظر قرار میگرفت تا از بزرگنمایی آثار رفع تحریمها و برجام جلوگیری میشد.
انتظار مردم، برجسته شدن آثار برجام و تغییر و تحول در معیشت و اقتصاد بر مبنای شعارهای دولت است. دور از انصاف است که گفت برجام هیچگونه تأثیری در اوضاع و احوال اقتصادی کشور نگذاشته است اگرچه برجام هنوز نتوانسته آثار اصلی خود را در اقتصاد ایران نمایان کند، اما به هرحال گشایشهایی هم در فضای اقتصادی ایجاد شده که خود نسبت به وضعیت قبلی، شرایط بهتری را رقم میزند؛ اما دولت یازدهم هم باید این را در نظر داشته باشد که گشایش اقتصادی در وضعیت کنونی نقطه مهم اعتماد به دولت و رأی در انتخابات ۹۶ است.
شماره 16 دوهفته نامه آیت ماندگار