ذهنی خلاق در کارآفرین بالقوه

انسان خلاق، انسانی است که برایش بن‌بست معنی ندارد، او با توکل به خالق یکتا به جلو پیش می‌رود و دائماً در ذهنش طوفانی از اندیشه است. وقتی ایده جدیدی در سر داشته باشید برخی از مردم شما را جدی نمی‌گیرند. آری شما باید رفتاری خاص داشته باشید تا پیشرفت کنید، چراکه اکثریت جامعه قابلیت ایجاد شرایطی جدید برای خلاقیتی روبه‌جلو را ندارند. اگر حساب‌شده و تحت یک مطالعه دقیق با داشتن پتانسیل مناسب پا در مسیر عمل گذارده‌اید، پس در مقابل طعنه‌ها و تحقیرها واکنش نشان ندهید و به غریزه‌تان اعتماد کنید و جلو بروید. وقتی ایده ارزشمندی دارید که محصولتان فضای خالی بازار را پر می‌نماید دیگر تعلل معنی نمی‌دهد، اگر هدف شما تولید محصولی است که بازارش جدید و چشمگیر است، باید به جلو یورش ببرید و ایده‌تان را عملی نمایید. معمولاً مردم عادی نمی‌توانند خارج از عرف و چارچوب فکری ثابت، فکر کنند و همیشه تصور می‌کنند ایده‌هایی که تا به امروز اجراشده بهترین ایده‌هایی هستند که می‌توانستند به وجود بیایند؛ اما کارآفرین شورشی است و همیشه به دنبال جایگزین‌های بهتر و به دست آوردن فرصت‌های برتر است. دیوید مک کارلند از استادان روانشناسی دانشگاه هاروارد آمریکا که اولین بار نظریه روانشناسی توسعه اقتصادی را مطرح نمود، معتقد است که عامل عقب‌ماندگی اقتصادی در کشورهای درحال‌توسعه مربوط به عدم درک خلاقیت فردی است. بنا بر عقیده وی با یک برنامه صحیح تعلیم و تربیت می‌توان روحیه کاری لازم را در جوامع تقویت نمود، به‌گونه‌ای که شرایط لازم برای صنعتی شدن جوامع فراهم آید. کارآفرینان با صحبت درباره کارآفرینی، هیجان‌زده می‌شوند زیرا احساس زنده‌بودن می‌کنند، آن‌ها آزادانه مسیر خود را انتخاب می‌کنند، برای خود تصمیم‌گیری می‌کنند و اشتباه می‌کنند، آری اشتباه می‌کنند! اما قطعاً اشتباهشان آن‌ها را متوقف نمی‌نماید. یک کارآفرین خلاق نه‌تنها محدودیتی در به دست آوردن پول برای خود متصور نمی‌شود بلکه ازلحاظ رشد شخصی و رضایت باطنی هم این‌گونه است. کارآفرینان شاید همگی ثروتمند نباشند اما احساس غنا می‌کنند. تأمین مالی برای ایجاد شرکت‌های جدید و در حال رشد را می‌توان یکی از جنبه‌های مثبت چارچوب کاری به شمار آورد که متأسفانه به دلیل به حاشیه رفتن وظایف بانک‌ها و نظام بانکداری در بازه سال‌های ۸۷ الی ۹۲ ضربه جبران‌ناپذیری به کارآفرینی زده شد. متأسفانه مدیران بانکی در دولت قبل با چرخش سوداگرانه سرمایه بانک‌ها به‌جای حمایت بخش تولید به خریدوفروش زمین پرداختند و با دلالی زمین به تورم دامن زدند.

شماره 17 دوهفته نامه آیت ماندگار