تعداد افرادی که در انقلاب اسلامی ایران قهرمان واقعی و بهیادماندنی هستند، زیاد نیست. یکی از این افراد بدون شک مرحوم آیت ا... طالقانی بود. طالقانی پدر نسل انقلابی معاصر ایران است. او کسی است که بیش از پنجاه سال با تمام وجود مبارزه و مجاهده نمود و حق بزرگی در پیروزی انقلاب اسلامی ایران داشت. اگر امروز افراد زیادی خود را انقلابی میدانند و از نام انقلاب به نان و نوایی رسیدهاند ولی باید گفت طالقانی قهرمان واقعی دو انقلاب ملی مصدقی و اسلامی خمینی بود که عظمتش در تاریخ ایران هرگز فراموش نخواهد شد. سید محمود طالقانی درزمانی یکتنه برای تحقق اهداف اسلامی، میهنی و ملی قیام کرد و جانش را بر کف دست گرفت که بسیاری از مدعیان امروزی انقلاب در خانه هفتم هم از بردن نام انقلاب و مبارزه بر خود میلرزیدند؛ طالقانی زمانی به اعدام و حبس ابد محکوم شد که تعداد جانبرکفان راه شهادت و مجاهدت از تعداد انگشتان دودست کمتر بود. طالقانی همانطور که به امام و انقلاب اسلامی معتقد بود به نهضت ملی مصدق و نهضت مشروطه و احیاگران و نوگرایان انقلابی نظیر امیرکبیر و سید جمالالدین اسدآبادی ارادت میورزید. طالقانی روحانی مدرن، روشنفکر، مترقی و متجددی بود که سالها قبل میدانست نسخه انقلاب اسلامی بدون داشتن یک طرح مدون و پاسخگویی همهجانبه و جامع نمیتواند در تاریخ ماندگار و باقی بماند و به همین لحاظ همواره در آهنگ کلامش دعوت مردم و مسئولین را به اسلامی مترقی، پویا و رحمانی داشت. طالقانی از ۵۰ سال قبل میدانست که اگر روزی انقلاب اسلامی به پیروزی برسد اولِ مصیبت است اگر نتوانیم اسلام ناب محمدی را به جهان معرفی کنیم و امروز شاهد آن هستیم که چطور این مرد بزرگ تاریخ انقلاب ایران پیشگویی میکرد که از درون اسلام، خشونت و اسلام متحجرین و عقبماندهها میتواند جریانات تکفیری و ضد اسلامی داعش، طالبان، القاعده، بوکوحرام و غیره متولد شود! طالقانی در تمام عمر از فریاد و قلمش ندای آزادی، عدالت و رحمت برمیخاست و به همین جهت مردم او را یکی از پدران بزرگ جامعه مینامند و تمام اقشار جامعه اعم از انقلابی و غیرانقلابی به او عشق میورزند. طالقانی کسی است که در خطرناکترین دوران مبارزه در رژیم خوفناک شاه و ساواک از مبارزه فداییان اسلام حمایت میکند و حتی در آن روزهای پرخطر، شهید نواب صفوی را در خانه خودش پنهان مینماید. بهراستی کجا بودند انقلابیهای پس از انقلاب در فرمان مبارزه وحشتناک با شاه و ساواک زمانی که طالقانی و یارانش جزو معدود افرادی بودند که در این راه پا گذاشتند و جان و مالشان را نثار ملت نمودند. اگر امروز مردم به جهانپهلوان تختی عشق میورزند و ادای احترام میکنند حتماً میدانند که او یکی از شاگردان مکتب طالقانی بود. اگر امروز مردم به مهندس بازرگان و مصدق عشق میورزند حتماً میدانند که طالقانی یار وفادار آنها بود و حتی طالقانی حق معلمی و آموزگاری بر بسیاری از مبارزان نیمقرن گذشته ایران دارد. خلاصه آنکه تاریخ دو انقلاب ملی و اسلامی از مصدق تا خمینی بدون نام طالقانی هرگز قابل بازنویسی و بازخوانی نخواهد بود اگرچه که بداندیشان و کج فهمان آن را برنتابند و بخواهند انکار کنند. طالقانی مشعل فروزان نیمقرن مبارزه بود. طالقانی چراغی است برای روشنایی بخشی آیندگان و عشق ماندگار دلهای مردم ایران. روحش شاد و یادش گرامی باد.
شماره 19 دوهفته نامه آیت ماندگار