از بداخلاقی سیاسی بدخیم تا اخلاق ناب سیاسی

اخلاق از جمله اسامی معنایی است که بروز و ظهور آن در هر جامعه ای به ثبات و امنیت بنیاد آن جامعه کمک شایانی می کند. اصلي ترین عامل گرمی كانون خانواده، وجود اخلاق رشد یافته است وگرنه گرمی آن به زودی به سردی می گراید. حال دایره یک خانواده را بزرگتر کنید و آن را به مردم یک توده، روستا، شهر، استان و کشور تعمیم دهید. اگر این خانواده بزرگ که در دنیای سیاست از آن به عنوان جامعه یاد می شود دارای اخلاق تکوینی باشد همانا جامعه مسیر صحیح و سالم و با ثبات را در پیش رو خواهد داشت و شهروندان آن شاهد شکوفایی و ظهور مدینه فاضله ای خواهند بود که همواره تجلی آن را آرزو می کردند. شکل گیری چنین جامعه ای که در این سطح از پیشرفت و توسعه باشد ماحصل رفتار صحیح و پرتلاش حاکمان و اعتماد بین آنان و مردم سرزمنیشان و حصول چنین نتیجه مبارکی می باشد.
بدیهی است شاکله اخلاق مردم جامعه در اثر اخلاق سران جامعه ساخته شده است. هر قدرکه سران جامعه در رفتار سیاسی و حکمرانی و کشورداری از اخلاق ارجحی برخوردار باشند به همان میزان جامعه نیز از سلامت رفتاری فزاینده ای برخوردار است.
نقطه مقابل آن و بداخلاقی های پیچ در پیچ توده جامعه که گاها زنگ خطر انحطاط اخلاقی را به صدا در می آورد جایی است که شاهد بدرفتاری و بداخلاقی سیاسی بین دولتمردان و کشورداران یک حکومت هستیم. این مساله در دهه گذشته بیشتر از هر وقت دیگر در کشورمان نخ نما شده بود.
دروغ گویی، اتهام ناروا، رجزخوانی های خارج از عرف سیاسی و دیپلماتیک، ادبیات سخیف نزد مردان دیپلمات و رسواسازی های شعاری، بگم بگم های غیراخلاقی و ... نمونه ای واضح از خارج شدن لباس اخلاق از تن دولتمردانی بود که سعی داشتند با خود برتر بینی و رفتار پوپولیزم خود را حق و محق نشان دهند. رفتاری که حکایت از یک بداخلاقی سیاسی از نوع بدخیم داشت.
این رفتار که حداقل دوره ای هشت ساله را بطور رسمی میزبانی می کرد خود بخود در جامعه تاثیر خود را نمایان ساخته بود. پرخاشگری بی حد و حصر، بداخلاقی های کاری و الگوپذیری از بگم بگم های سیاسی در کف جامعه و بروز آن در پهنه گفتمان ها و مناسبات اقتصادی، اجتماعی و ... چنان شد که جامعه در میان ابتلا به تحریم اقتصادی(که خود محصول بخشی از بداخلاقی های سیاسی بین المللی بود) به حدی از سقوط بداخلاقی برسد که انحطاط و ابتذال اخلاقی را در توده مردم بیش از هر زمان دیگر شاهد باشیم.
انتخابات ریاست جمهوری سال 92 و پیروزی روحانی، مهمترین دستاوردش در صحنه سیاست و بدنبال آن اجتماع، دور کردن و برائت از انحطاط و ابتذال اخلاق سیاسی بود. این اعلام برائت ابتدا در رفتار عملی دولتمردان به منصه ظهور نشست.
صداقت و راستگویی، بکار بردن ادبیات صحیح و در شان ملت ایران و جهان، آرامش در اخلاق سیاسی و به دنبال آن آرامش در سطح جامعه را به بار آورد و ایران را از یک بداخلاقی از نوع بدخیم نجات و به یک محمل و الگوی اخلاق ناب سیاسی بدل گردید.
و اینک کشور ایران با عزت و غرور ملی در نزد جهانیان با اصلاح الگوی اخلاق سیاسی و مدنی، تمدن و فرهنگ اصیل و اسلامی خود را به جهانیان عرضه می کند.
این همان حلقه مفقوده ای است که در تعاملات جهانی، ایران هراسی و سایه جنگ بر سر ایران را به ایران دوستی و صلح و آرامش در ایران بدل ساخته است. این حلقه مفقوده همان اخلاق سیاسی است که دولتمردان فعلی ما پرچمداران آن در صحنه داخلی و خارجی هستند.

شماره 3 دوهفته نامه آیت ماندگار