دیپلماسی واژه ای است که در سیاست خارجی کاربرد دارد اما برای نیل به اهدافش باید از موانع سیاست داخلی نیز بگذرد و استفاده از عوامل همگرا و دوری از عوامل واگرا در سیاست خارجی اعم از سیاست های منطقه ای و فرامنطقه ای و البته سیاست های داخلی در بین احزاب و گروه ها و دیدگاه های مختلف را مدنظر داشته باشد و با جدیت پیگیری نماید و با شناخت جهت گیری های سیاسی و در نظر گرفتن منافع همگان برای به دست آوردن منافع خود فعالیت نماید. در ماه های اخیر شاهد پیروزی اولیه دستگاه دیپلماسی کشور در سطح بالایی از تعامل و تبادل در سیاست جهانی و در موضوع هسته ای بوده ایم که این پیروزی پرستیژ منطقه ای و بین المللی ایران را در سطح دنیا ارتقا بخشید. اکثر کارشناسان و مسئولان سیاسی و اقتصادی می دانستند که این توافق هسته ای به امضا طرفین خواهد رسید، اما بسیاری از آن ها نگران تحولات پس از توافق بودند که دولت چه سیاست هایی در بُعد داخلی و خارجی و چه برنامه های اقتصادی برای کشور دارد که آسیب های احتمالی کم و تداوم دیپلماسی را همراه داشته باشد. حال شاهد هستیم که دستگاه دیپلماسی با رهبري دکتر ظریف و هدایت دکتر روحانی و با حمایت رهبری گام های اول را با تیزهوشی برداشته است و به پای میز مذاکره با قدرت های بزرگ نشسته اند و به معنای واقعی کلمه و واقع گرایانه به چانه زنی پرداخته اند و این پیروزی بزرگ دیپلماسی جمهوری اسلامی است. اما باید به دستگاه دیپلماسی کشور گوشزد نمود که تداوم این پیروزی حاصل نمی شود مگر با همبستگی و تعامل و حفظ منافع گروه های داخلی و عدم تعارض و حصول تراضی منافع بین قدرت های منطقه ای و قدرت های بزرگ خارجی با منافع کشورمان. لازم به ذکر است که این امر تحت راهنمایی های رهبر انقلاب و هوشمندی ریاست محترم جمهور و مدیریت عاقلانه وزیر امور خارجه کشورمان در حال اجرا است که تبلور آن را در مواضع بزرگان قوم می توان مشاهده کرد.
شماره 4 دوهفته نامه آیت ماندگار