فاجعه تلفیق تئاتر و لاکچری!

اگر یک خانواده چهار نفره را در نظر بگیریم که پدر خانواده کارمند است، می‌توانیم با یک محاسبه ساده به این نتیجه برسیم که با این افزایش قیمت بلیت سالن‌های تئاتر آن‌ها مجبور هستند تماشای تئاتر را از سبد فرهنگی خانواده حذف کنند. هزینه بلیت تئاتر را به هزینه ایاب و ذهاب و شامی که آن‌ها می‌خواهند بخورند اضافه کنید تا متوجه شوید عملاً با این کار خط قرمزی ر روی بدنه جامعه خواهیم کشید و آن‌ها را از تماشای هنر نمایش محروم خواهیم ساخت. آن‌وقت تمام زحماتی که در این سال‌ها برای جذب مخاطب کشیده شده باد هوا می‌شود. از قدیم گفته‌اند که تماشاچی واقعی تئاتر پشت درهای بسته می‌ماند حال با این شرایط تئاتر تبدیل به کالای فرهنگی خواهد شد که دیگر دست اغلب مردم به آن نخواهد رسید. در این میان متأسفانه سالن‌های تئاتر که دولتی هستند و متعلق به مردم می‌باشند قیمت اجاره‌شان بالا می‌رود و آن‌وقت گروه نمایش هم چاره‌ای ندارد برای اینکه بتواند هزینه‌ها را جبران کند، قیمت بلیت را افزایش دهد. درست است که حتی با این افزایش قیمت هم همچنان هزینه بلیت تئاتر در کشور ما پایین‌تر از کشورهای دیگر است اما تفاوت اینجا است که در آن کشورها تئاتر در زندگی مردم تعریف‌شده است، یعنی اعضای خانواده زمانی که هزینه‌های ماهانه خود را محاسبه می‌کنند، هزینه تماشای تئاتر را در آن لحاظ می‌کنند اما ما برای رسیدن به آن شرایط راه طولانی را در پیش داریم که البته هنوز آن را آغاز نکرده‌ایم. در این اتفاق به نظر من مقصر گروه‌های تئاتر نیستند زیرا آن‌ها برای ادامه حیات خود مجبور هستند که تحت هر شرایطی کار کنند. اگر واقعاً به هنر نمایش علاقه‌مند هستیم و آن را نیازی برای توسعه فرهنگی و اجتماعی می‌دانیم استفاده از این روش‌ها نادرست است. چرا باید افزایش قیمت‌ها از جیب تماشاچی که درگیر مشکلات اقتصادی است، پرداخت شود؟ چرا مسئولین فرهنگی کشور تا اتفاقی می‌افتد هزینه‌هایی که به دوش مردم است را افزایش می‌دهند؟ چرا کسی قدمی برای رفع انحصار در سالن‌های تئاتر برنمی‌دارد و چرا نتوانسته‌ایم در این چند سال مجموعه‌هایی مانند مجموعه ایرانشهر را به تئاتر اضافه کنیم؟ چند سالن کوچک و جدیدی هم که اخیراً راه‌اندازی شده‌اند هم به همت و مدد جوانان تئاتری راه‌اندازی شده و مسئولین کمکی نکرده‌اند. به نظر من اگر می‌خواهیم مردم را به سالن‌های تئاتر بیاوریم و تئاتر را در زندگی مردم تعریف کنیم، باید یک تجدیدنظر کامل در روش و سیاست‌های کاری خود انجام بدهیم.

شماره 27 دوهفته نامه آیت ماندگار