بدن در مناسبات سیاسی به مثابه كاندیدای شورای شهر!

بدن در متن به معنای نوع پوشش و آرایش و دیگر عوامل مربوط به جذابیت بدن است. امروزه برای مداخله ی عامه مردم در سیاست نیازی به فهم مبانی سیاست نیست بلكه مهم عواملی دیگر است. یكی از این عوامل مهم برای زنان، داشتن جذابیت بدن است که البته به میزان کمتری این عامل جذابیت بدن، برای مردان نیز است.  اغلب زنان با دماغ عملكرده و روساختار جذاب وارد سیاست میشوند. جالب اینجاست كه بیش از آنكه در انتخابات شورا به رزومه كاریشان دقت شود مردم به ظاهر نگاه می كنند. میل سیری ناپذیر مردانه به این موضوع دامن می زند. كاندید شورایی كه خود دماغش را عمل كرده است لابد دچار عدم اعتماد بنفس بوده است زیرا در نفس سیاست سرمایه داری متاخر، اصل مهم رقابت است. یعنی در سیاست جهانی امروز، تمام تلاش بر این است كه افراد با هم رقابت كنند آن هم به صورتی كه سیاست جهانی می خواهد. این رقابت، رقابتی معقولانه و بر مبنای اندیشه نیست بلكه تماماً به سود سرمایه داری جدید است. در رسانه های ملی برنامه ها و نشست هایی که دارند همین موضوع مطرح است بدون اینکه بفهمیم موضوع رقابت و انسان موفق مطرح است ولی انسان موفق کیست؟ احسان علیخانی با چشم های روشن و ابروهای گرفته مسلما آن اعتماد بنفسی كه می خواهد نصیبش می شود و همچنین مهران مدیری در برنامه دورهمی افرادی را بعنوان موفق دعوت می كنند كه یا خواننده اند یا بازیگر و...، و اغلب هم هیچ اندیشه ای ندارند و تنها بر مبنای فعل و انفعالات زیبایی بدن و اقتصاد مرفه یا موروثی به این جایگاه دست یافتند جایگاه یك بازیگر با جایگاه انسانهای عادی دیگر ندارد و این انسان نمیتواند یك انسان موفق باشد زیرا بنظرم در حال حاضر بازیگری هنر نیست بلكه داشتن بدن زیباست. وقتی رسانه ها هم ازینجهت به ستایشگری بازیگران و خوانندگان می پردازند كه تنها بدن زیبایی دارند مسلما امر مهم در انتخابات شورا نه عملكرد و اندیشه ی سیاسی كاندیدا، بلكه بر مبنای بدن و چهره است به لطف باز شدن دانشگاهها و بی اعتباری دانشجویان، مدرك دكتری هم براحتی می توان به راحتی مثل آب خوردن بدست آورد و در کارت تبلیغاتی دماغ عملی ها نهاد. میخواهم برای اینكه عمیق تر وارد مسئله شویم، روانکاوی ساختاری یک قسمت از برنامه دورهمی(قسمت کتابخوانی) را انجام دهم. بیستم اسفند ماه در برنامه دورهمی مهران مدیری، مهمان برنامه بابک جهانبخش خواننده ی و آهنگساز موسیقی پاپ بوده است. موضوع این برنامه در مورد کتاب خوانی بود. خواننده ی مدنظر با بدن تراشیده که از اندام و بدنش کالچر مسلط بر ذهنش مشخص بود. کسی که در بطن کشوری که هگل ومارکس بیرون آمدند به دنیا آمد هیچ ساختار فکری نداشت. وقتی مدیری از او پرسید مطالعه می کنی؟ در جوابش با حرف مسخره ای پاسخ داد "چشمانش جوری! می شود" که نمی تواند کتاب بخواند! انگار ملت احمق هستند! در آخر هم گفت روزنامه می خواند. به هر تقدیر یک رابطه بین ساخت بدن وظاهر وصورت عملی و ابرو گرفته با کتاب نخوانی وجود دارد. اینها ورزش را هم نه بعنوان سلامتی بدن بلکه برای ساخت بدن استفاده می کنند برای ساخت بدن هم بدترین ضربات را به بدن وارد می کنند. وقتی امثال این افراد به عنوان انسان های موفق به برنامه دعوت می شوند که برای موفق بودن باید پدری داشت که آلمان تورا بدنیا آورد و آهنگ های مزخرف و اشعار مزخرف تر که من تورا دوست دارم و تو مرا دوست نداری ! باید ساخت و در ساخت بدن کوتاهی نکرد. این کالچر مسلط بر مردم است که ما را به قهقرا می برد. هنر وموسیقی باید ذهن را به تحرک وا دارد واین نوع شعر و موسیقی که هیچ مفهومی جز مزخرفات عامه پسند نیست. عامه ای ابله و کتاب نخوان که از درونش همین ابلهان بی دانش فرهنگ و سوژه مسلط می شوند. موسیقی ایی كه بر مبنای ریخت جامعه ساخته می شود و موزیسین هایی كه خودشان را برمبنای بدن آماده می كنند و نه اندیشه یا ازین دست كلمات. موفقیت اینچنینی هم بر مبنای آیتم های مبتذل است. وقتی انسان موفق بدن زیبا با  جذابیت جنسی داشته باشد حال انتظار از پوسترهای كاندیدای مردان و مخصوصا زنان شورای شهر نداریم. وقتی جامعه به ما یاد میدهد كه فرهنگ همین است جایی برای اندیشه نمیماند از این جهت مردم در انتخابات شورا اگر دو انتخاب داشته باشند مثلاً مقایسه دوزن كه یكی خوش چهره است با زنی كه زشت است مسلما زن زیبا كسی است كه رای می آورد این یک سیستم بسیار جالب موجود بر ماست از این جهت ساختار تبلیغات هم به واسطه ی همین اصل در پوستر و بنرهای تبلیغاتی دست به این كار می زنند زیرا فرهنگ مسلط همین شده است.