رباعیات

با تو به خرابات اگر گویم راز
به زانکه به محراب کنم بی تو نماز

ای اول و ای آخر خلقان همه تو
خواهی تو مرا بسوز و خواهی بنواز


*****

مي خوردن و شاد بودن آيين منست
فارغ بودن ز كفر و دين دين منست

گفتم به عروس دهر كابين تو چيست
گفتا دل خرم تو كابين منست

*****

از کوزه‌گري کوزه خريدم باري
آن کوزه سخن گفـت ز هر اسراري

شاهي بودم کـه جام زرينـم بود
اکـنون شده‌ام کوزه هر خـماري


*****

آن قـصر کـه با چرخ هميزد پهـلو
بر درگـه آن شـهان نـهادندي رو

ديديم کـه بر کنگره‌اش فاختـه‌اي
بنشستـه همي گفت که کوکوکوکو


*****

از آمدن بـهار و از رفـتـن دي
اوراق وجود ما همي گردد طي

مي خورد مخور اندوه که فرمود حکيم
غمهاي جهان چو زهر و ترياقش مي

*****

ايدل تو به اسرار معـما نرسي
در نکـتـه زيرکان دانا نرسي

اينجا به مي لعل بهشتي مي ساز
کانجا که بهشت است رسي يا نرسي

*****

تا چند اسير عقل هر روزه شويم
در دهر چه صد ساله چه يکروزه شويم

در ده تو بکاسه مي از آن پيش که ما
در کارگه کوزه‌گران کوزه شويم