هشدار پزشکی قانونی درمورد افزایش تلفات گازگرفتگی

مرگ ۲۱۹ نفر در هفت ماه

بر اساس آمارهای موجود در هفت ماهه سال جاری ۲۹۱ نفر بر اثر مسمومیت با گاز منوکسیدکربن در کشور جان خود را از دست دادند، این رقم در مقایسه با مدت مشابه سال قبل که آمار تلفات ۲۴۵ نفر بود ، ۱۸.۸ درصد افزایش یافته است.

همچنین در این مدت استان های تهران با ۵۰، آذربایجان شرقی با ۲۲ و فارس با ۱۹ فوتی بیشترین آمار تلفات مسمومیت با گاز را داشته اند. استان های البرز، خراسان رضوی و مرکزی نیز هرکدام با ۱۸ فوتی در رتبه بعدی آمار مسمومیت با گاز قرار می گیرند.

این در حالیست که بر اساس آمارهای موجود تلفات گازگرفتگی در سایر استان ها کمتر از ۱۵ نفر و در تعدادی از استان ها نیز صفر گزارش شده است.

رشد تلفات در مهر ماه

با توجه به افزایش آمار مسمومیت با گاز منوکسید کربن در نیمه دوم سال، در مهر ماه نیز شاهد افزایش این آمار در کشور بوده ایم. در این ماه ۳۷ نفر بر اثر گازگرفتگی جان خود را از دست داده اند که نسبت به مدت مشابه سال قبل ۱۴ نفر بیشتر شده است.

از مسمومیت با گاز منوکسید کربن بیشتر بدانیم

همه سوخت های گیاهی و یا سوخت های با منشا گیاهی و فسیلی می توانند منبع تولید گاز منواکسید کربن باشند. اجزای گیاهان مثل چوب، خاشاک، علوفه، پنبه و ...، مواد گیاهی که تغییراتی در آن ها ایجاد شده است مثل زغال، زغال سنگ و یا فضولات حیوانات گیاهخوار، پارچه های نخی و سوخت های فسیلی مثل نفت، بنزین، گازوئیل، گاز طبیعی و هر ماده ای که از این مواد تهیه می شود مانند لاستیک، پلاستیک، قیر، پارچه های پلاستیکی می توانند در شرایطی که اکسیژن کافی در هوا وجود نداشته باشد، به صورت ناقص بسوزند و گاز زغال و یا همان منواکسید کربن تولید کنند.

خصوصیات گاز منواکسید کربن چیست و سمیت آن چقدر ا ست؟

گاز زغال گازی است بی بو، بی رنگ، بی مزه و سبک تر از هوا، این گاز بسیار سمی و مرگ آور است. غلظت نیم تا یک درصد آن در هوای تنفسی در مدت ۱۵ دقیقه باعث مرگ می شود.

اگر غلظت این گاز در هوای تنفسی زیاد باشد می تواند خیلی سریع باعث مرگ شود و حتی در غلظت های بالا می تواند باعث مرگ آنی شود. نکته مهم آن است که با توجه به بدون بو و رنگ بودن گاز منواکسید کربن، تا زمانی که انسان تحت تأثیر گاز منواکسید کربن قرار نگیرید و ‌آثار مسمومیت در وی ظاهر نشود متوجه وجود گاز منواکسید کربن در هوا نمی شود.

چگونه از تولید گاز منواکسید کربن پیشگیری کنیم؟

مهم ترین نکته در جلوگیری از تولید گاز منواکسید کربن، رساندن هوای کافی(اکسیژن کافی) به ماده سوختنی است. اگر به ماده سوختی هوای کافی برسد، گاز منواکسید کربن تولید نخواهد کرد. بنابراین تهویه هوا مهم ترین نکته در پیشگیری از تولید گاز منواکسید کربن است.

باید توجه داشت که برای فرستادن هوای داغ به بیرون از فضای مسکونی باید جهت عمودی در مسیر حرکت هوای داغ ایجاد کنیم. اگر در مسیر هوای داغ قسمتی از مسیر افقی بود ضروری است سه برابر طول آن مسیر افقی، مسیری عمودی وجود داشته باشد. به عبارتی اگر در مجموع در مسیر لوله دودکش یک متر مسیر افقی وجود داشت، باید سه متر مسیر عمودی وجود نیز داشته باشد. اگر مسیر عمودی کافی در دودکش وجود نداشته باشد تمایل مثبتی به خروج هوا از آن فضا وجود نخواهد داشت. نکته مهم دیگر اینکه اگر درمسیر حرکت هوای داغ حتی یک مسیر کوتاه در جهت پایین وجود داشته باشد هوای گرم به بیرون نخواهد رفت. اگر در انتهای مسیر خروج هوای داغ، فشار مثبت ناشی از وزش باد ایجاد گردد هوای داغ به بیرون نخواهد رفت و به همین دلیل است که باید در انتهای دودکش کلاهک های مخصوص وجود داشته باشد تا جریان باد از خروج هوای داغ پیشگیری نکند.

همانقدر که وجود دود کش برای وسیله حرارتی لازم است وجود منفذ و دریچه ای برای ورود هوا به فضای مسکونی که وسیله حرارتی در آن قرار دارد، لازم است. اگر هوا نتواند داخل شود واضح است که به بیرون هم نخواهد رفت و این یعنی اختلال در تهویه و اختلال در تهویه یعنی شرایط برای تولید منواکسید کربن فراهم شده است.

چگونه از خروج هوای داغ از دودکش یک وسیله حرارتی مطمئن بشویم؟

داغ بودن لوله دودکش در فاصله قابل توجهی دورتر از خود وسیله حرارتی، نشان دهنده جریان هوای داغ در آن خواهد بود.

نحوه صحیح برخورد با شخص مسموم با گاز منواکسید کربن چیست؟

ابتدایی ترین و بهترین اقدام در برخورد با شخص دچار گاز گرفتگی، خارج کردن او از محیطی است که در آن مسمومیت رخ داده است و سپس انتقال سریع و بلافاصله وی به مراکز درمانی برای تجویز اکسیژن و سایر اقدامات لازم اما بسیار مهم است که به هنگام ورود به فضایی که در آن منواکسید کربن وجود دارد و شخصی مسموم و بیهوش شده است این توجه و دقت را داشته باشیم که خودمان دچار گاز گرفتگی و مسمومیت نشویم. بهتر است تا حد امکان نفس خودمان را حبس کنیم، در ها و پنجره ها را باز کنیم، دوباره به بیرون از آن فضا برگردیم نفس تازه کنیم و مجدد برای کمک وارد شویم و اگر لازم بود چندین بار برای نفس تازه کردن، از آن محیط خارج شویم و مراجعت کنیم.