همچنان عضو ناظر WTO می‌مانيم نه عضو دائم!

ساليان درازي است که آرزوي ديرينه ما بوده که عضو سازمان تجارت جهانی شويم، اما همچنان عضو ناظر در این سازمان هستیم، چرا که براي ورود و پیوستن به اين سازمان بايد يک برنامه کاري منسجم در چند مرحله را اعلام کنيم. در این رابطه شرکاي اصلي و تجاري در طرف مقابل بايد آمادگي خود را اعلام کنند و ایران هم باید براي برخي اصلاحات بزرگ اقتصادي تعهد دهد و در طي چند سال به اجرای این تعهدات عمل کند و تا این روند در قالب برنامه عملياتي براي سازمان «WTO» مسجل نشود، بايد ورود به اين بازار را کنسل بدانيم. در اولين اقدام براي آزادسازي سياست‌هاي تجاري بايد دست دوستي به آن کشورها دهيم و می‌بایست در طي يک برنامه ميان‌مدت و بلندمدت، اقدام به کاهش تعرفه‌ها از نوع موانع تعرفه‌اي و غيرتعرفه‌اي کنيم و لازمه آن اين است که ما بخش‌هايي که آسيب‌پذير هستند را در قالب برنامه‌هاي حمايتي تدريجي به سمت ساختارهاي اقتصاد جهاني ببریم. مثلاً در حوزه خودرو بايد تعرفه‌ها را کاهش دهيم و موانع تعرفه‌اي را از بين ببريم. دوماً در حوزه آزادسازي به سمت آزادسازي‌هاي مالي برويم. سيستم بانکي را شفاف‌سازي و منطبق بر استانداردهاي بين‌المللي کنيم و روابط سيستم مالي را بطور جدی با کشورهاي ديگر پيوند زنیم و اين نيازمند فضاي کسب و کار و اصلاح ساختار نهادهاي مالي و غيرمالي ما است. در کنار اين اقدامات، بايد آزادسازي را در بازار ارز داشته باشيم. اينکه نرخ ارز رسمي 4200 تومان و نرخ بازار 5600 تا 6000 تومان باشد به هيچ وجه براي حوزه «WTO» قابل هضم نيست. مضاف بر اين، براي جذب سرمايه‌گذاري مستقيم خارجي در بخش‌هاي مزيت‌دار بايد برنامه کاري داشته باشيم. پس واضح و روشن است که مجموعه‌اي از اصلاحات بسيار بزرگ اقتصادی را در پیشرو خواهیم داشت. با شرايط فعلي حوزه صنعت و حوزه مالي کشور و چشم‌انداز تحريم‌هايي که ممکن است دوباره به اقتصاد ما فرود آيد، فعلاً اين عضويت به نظر مسجل نمی‌رسد، چرا که در شرايط فعلي، حتي بانک مرکزي هم قادر به کنترل نرخ ارز و تک‌نرخي کردن قیمت آن نيست، پس ما فقط مي‌توانيم با برنامه‌هاي ميان‌مدت به آن سمت حرکت کنيم تا شاید در آینده عضو دائم اين سازمان شويم.

شماره 55 دوهفته نامه آیت ماندگار